Me har sikla på ein vegg i Atomfjella, eg sidan i fjor og Endre endå før (når han har rekognosert på sine mange feltkampanjar i Atomfjella). Nordveggen på Newtontoppen! Det er fleire granittveggar i området, men dette har blitt favoritten og draumeveggen min på her på Svalbard.
Det er stort sett laus stein i fjella på Svalbard og lite klatrebart på sommartid. Første gong eg var på fast stein her oppe var ved Nordenskioldbreen, her er ting buldrebart.
Så kom eg meg til Atomfjella ifjor og fekk sett litt kva som var der.
Problemet er at alt er så milevis av stad.
Atomfjella er 4-5 timar med scooter nordover og sesongen er kort. På vinteren er det for kaldt å klatre der, kan lett vera ned mot både 30 og 40 blå og i tillegg kan det vera masse vêr. På våren, siste vekene i april og kanskje første veka i mai (me klatre der første veka i mai i år) kan det kanskje gå an å klatre der, men det hender at det kan bli 30 blå på natta i april også..
Om sommaren kan det absolutt klatrast (kanskje til og med i svasko..!), men det er ein ekspedisjon å koma seg dit. Lang båttur og langt å gå med tung oppakning.
Nokon som har råd til helikopter? Sei ifrå! ;o)
Det er mange linjer på veggen. Me såg oss ut ei rute som me klatra litt på, dog blei det kun ei kort taulengd opp til ein naturleg rappell. Årets veke i Atomfjella skulle vera dedikert til klatring, men været skal vera nokonlunde for å hive seg på veggen, samtidig forsvant tida opp i andre klatreprosjekt og til det grådig bra skiføret.
Veggen er nordvendt så det er ettermiddag og kveld/natt i sola som er best å vera i veggen. Planen var å vera klar ved veggen i 15-tida på støtedagen.
Så var siste dagen vår der og det såg ut til å bli upåklageleg vær. Men klokka 15 var me på ski, og den blei ti på kvelden før me kom tilbake frå skitur. Det var fint det altså (konge faktisk!!). Men eg ville klatre også (minst eit år til neste sjans) Så med ei litt småsur meg og diskujon fram og tilbake kom me (eg, Ingrid og Endre) fram til å klatre litt for å kjenne på steinen, sette nokre sikringar (og blidgjere meg..;)). Klokka tolv på kvelden var me klare, og steike deg; det var ingen som angra på valet etterpå!
Bildene mine er frå GoPro-kamera.
Veggen er vertikal og solid, og ruta vår var velsikra! Det var faktisk fin temperatur på steinen, men det hjalp lite når ein uansett måtte grava vekk snø frå rissa - snøen kjentest skikkeleg iskald. Innimellom litt tynt med noko å halde seg i, men det var kanskje berre ein bivirkning av ingen føling i fingrane frå den kalde snøen..
Denne type klatring på Svalbard er skikkeleg unikt, og eg er super-gira på å komme meg tilbake for å fullføre ruta! Det må me få til!
Det er stort sett laus stein i fjella på Svalbard og lite klatrebart på sommartid. Første gong eg var på fast stein her oppe var ved Nordenskioldbreen, her er ting buldrebart.
Så kom eg meg til Atomfjella ifjor og fekk sett litt kva som var der.
Problemet er at alt er så milevis av stad.
Atomfjella er 4-5 timar med scooter nordover og sesongen er kort. På vinteren er det for kaldt å klatre der, kan lett vera ned mot både 30 og 40 blå og i tillegg kan det vera masse vêr. På våren, siste vekene i april og kanskje første veka i mai (me klatre der første veka i mai i år) kan det kanskje gå an å klatre der, men det hender at det kan bli 30 blå på natta i april også..
Om sommaren kan det absolutt klatrast (kanskje til og med i svasko..!), men det er ein ekspedisjon å koma seg dit. Lang båttur og langt å gå med tung oppakning.
Nokon som har råd til helikopter? Sei ifrå! ;o)
 |
Rutestudering. PS: I love pink Foto: Ingrid Kårstad
|
 |
Eg klatrar og Ingrid sikrar. Foto: Endre Før Gjermundsen
|
Veggen er nordvendt så det er ettermiddag og kveld/natt i sola som er best å vera i veggen. Planen var å vera klar ved veggen i 15-tida på støtedagen.
Så var siste dagen vår der og det såg ut til å bli upåklageleg vær. Men klokka 15 var me på ski, og den blei ti på kvelden før me kom tilbake frå skitur. Det var fint det altså (konge faktisk!!). Men eg ville klatre også (minst eit år til neste sjans) Så med ei litt småsur meg og diskujon fram og tilbake kom me (eg, Ingrid og Endre) fram til å klatre litt for å kjenne på steinen, sette nokre sikringar (og blidgjere meg..;)). Klokka tolv på kvelden var me klare, og steike deg; det var ingen som angra på valet etterpå!
 |
Foto: Ingrid Kårstad
|
Bildene mine er frå GoPro-kamera.
 |
| Klatring i midnattsol og snøscooter til klatreveggen, uvandt kost |
Veggen er vertikal og solid, og ruta vår var velsikra! Det var faktisk fin temperatur på steinen, men det hjalp lite når ein uansett måtte grava vekk snø frå rissa - snøen kjentest skikkeleg iskald. Innimellom litt tynt med noko å halde seg i, men det var kanskje berre ein bivirkning av ingen føling i fingrane frå den kalde snøen..
 |
Ingrid klatrer granitt på Svalbard! Foto: Endre Før Gjermundsen
|
 |
| Fornøgde jenter på stand! |
 |
| Endre på veg. |
 |
Litt kald, men det gjere ingenting! Foto: Ingrid Kårstad
|
 |
Fine flytt Foto: Ingrid Kårstad
|
Ein liten videosnutt:
 |
| Meg, Ingrid og Endre på ei smal skråhylle på stand. Ein glad gjeng! |
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar